WS 503 produkcji łódzkiej Foniki uchodzi za jeden z lepszych wzmacniaczy produkowanych w PRLu. Duzy, estetyczny, dośc mocny i ponoć bardzo ładnie grający wzmacniacz można już chyba nazwać "kultowym".

Budowa:

503-ka ma oldskulowy wygląd, niewątpliwie mogący "chwycic za serce". Sporych gabarytów urządzenie ma szczotkowany, metalowy panel przedni z dużym pokrętłem regulacji głośności, obrotowymi przełącznikami wyboru źródła dźwięku oraz pionowymi dźwigniami obsługującymi filtry, których mamy tu zresztą pod dostatkiem. Jest oczywiście "obowiązkowy" kontur, jest filtr odcinający najniższe częstotliwości, przydatny do współpracy z gramofonem analogowym, oraz nieco dla mnie zagadkowy filtr 8kHz...

Ponadto jest przełącznik odcięcia regulatora barwy dźwięku i przełącznik stereo-mono, dziś juz w zasadzie całkowicie nieprzydatny...

Z tyłu znajdziemy bardzo słuszną, jak na tak starą Unitrę, ilość starego typu gniazd wejściowych DIN. Można podłączyć tuner, dwa magnetofony, gramofon i co tam sobie tylko wymarzymy do wejścia uniwersalnego.

W środku - sporo kurzu, spod którego wykopać można cieszącą się dobrą opinią końcówkę mocy na bazie układów czechosłowackiej Tesli.

Wzmacniacz testowałem z odtwarzaczami z epoki, Sony CDP 101 i Marantz CD 84.

Kolumny? Zg40C z epoki, a także Tonsil Excellence 1S i TLC Maestro 130S.

Chętnie podłączyłbym tez KEF iQ3, ale boje się podłączać moich najlepszych kolumn do nieprzewidywalnego starucha... Pomijając już fakt ich za niskiej (min 3,5ohm!) impedancji...

Brzmienie:

Nie wiem jak dobrze jeden z poprzednich recenzentów naprawił powierzoną mu 503-kę, wierzę, że dobrze, ale jeśli tak, to albo jest audiofilem przyzwyczajonym do perfekcyjnego brzmienia, albo bardzo nie trafił z zestawem...

Zaczynając od wad - zgadzam się z opiniami znajdowanymi w internecie - przedwzmacniacz szumi. Wystarczająco, by w cichszych partiach nagrania szum był słyszalny i, co tu kryć, denerwujący. Słychać go w kolumnach, słychać i w słuchawkach, po prostu jest. Stały i nieco za głośny.

Zapominając o szumie, brzmienie wzmacniacza wydaje się być stworzone do tanich kolumn. Podłączcie mu kolumny z miękkim, głębokim basem i "ciemnym" brzmieniem, a może z pewnością dojśc do małej katastrofy, bo wzmacniacz cechuje się wyraźnie wzmocnionym basem. Wszystkie testowane kolumny Tonsilu z 503-ką grały dużo większym, głębszym basem niż miało to miejsce w przypadku innych zastosowanych wzmacniaczy. Średnica jest przyjemna, czysta, bez wyraźnych podbarwień, choć czasem brakuje nieco ciepła. Wysokie tony są szczegółowe, momentami nieco jakby suche i bezduszne, ale również bez wyraźnych wad.

Krótko mówiąc- to nie jest do końca neutralny wzmacniacz. Brzmienie jest obszerne, przyciężkie, potrafiące świetnie skompensować wady zbyt jasno brzmiących kolumn. Z Tonsilami 130S zagrał o wiele lepiej niż dobrze oceniany, ale jasny i lekki Onkyo A9030, o ile oczywiście zapomnieć o denerwujących szumach.

Podobnie recenzowane już również przeze mnie Zg40C z 503-ką grają wyraźnie lepiej niż z innymi wzmacniaczami, z którymi dane im było u mnie grać. Sprawdza się równie dobrze w każdym rodzaju muzyki, a przy dobrej realizacji nagrania potrafi być szalenie "muzykalny" i bardzo przekonywujący.

Jako wzmacniacz słuchawkowy - przeciętny. Nie razi, nie zachwyca...

Konkluzja...

Cóż - WS 503 nie jest idealny, bo i przy tej klasie podzespolów nie może być. Ale inaczej niż mój przedmówca uważam, ze brzmienie WS 503 jest bardzo poprawne i zdecydowanie da się tego słuchać przez wiele godzin z niesłabnącą przyjemnością. Zresztą osławione (chyba na wyrost :( ) TLC 130S z żadnym innym moim wzmacniaczem nie zagrały tak dobrze - tylko 503 potrafił wydobyc z nich naprawdę wciągające brzmienie (!). Gdyby nie szumy, dałbym 4/5, serio. Płomienne słowa uznania dla konstruktorów!!!